Czas izolacji z powodu pandemii koronawirusa to ogromne wyzwanie. Chcemy wspierać Was w tym trudnym okresie, dlatego na naszym Facebooku organizujemy live’y z psychologami, na których rozmawiamy o tym, jak poradzić sobie ze swoimi emocjami i problemami, które napotykamy w czasie pandemii.
Zagadnienia poniżej to odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania podczas naszych spotkań online. Znajdziecie tu kilka prostych metod pracy ze swoimi emocjami.
Porady psychoterapeuty online na czas pandemii
Jak radzić sobie z napięciem pojawiającymi się w rodzinie, spowodowanymi tym, że wszyscy są nagle razem?
● Daj sobie i innym prawo do bycia napiętym i zezłoszczonym. To normalne w tej nienormalnej sytuacji.
● Zapewnij sobie w miarę możliwości, choć częściową odrębność (np. poświęcając kilka godzin w ciągu dnia dla samego/samej siebie).
● W przypadku konfliktów w rodzinie/związku, gdy już najsilniejsze napięcie ustąpi, porozmawiajcie, czego oczekujecie od siebie nawzajem i negocjujcie, w jakim zakresie jesteście gotowi do zaspokojenia tych oczekiwań.
Jak utrzymywać kontakt z osobami starszymi, wspierać je na odległość?
● Utrzymuj kontakt telefoniczny i internetowy.
● Utrzymuj kontakt telefoniczny i internetowy.
● Zapytaj o ich potrzeby i oczekiwania.
● Określ, w jaki sposób można je zaspokoić w bieżącej sytuacji.
Jak sobie radzić, kiedy w obecnej sytuacji ktoś znalazł się w związku na odległość?
● Zastanów się, czemu odległość od drugiej osoby jest dla Ciebie ciężka. Jak ją rozumiesz? Co sobie wyobrażasz w związku z rozłąką? Następnie odpowiedz sobie na pytanie, na ile realistyczne są te obawy. Czy poradzisz sobie, gdyby się spełniły?
● Nie podtrzymuj przykrych wyobrażeń i myśli na temat rozłąki. Skoncentruj myśli na innych sprawach.
Czy utrzymywać kontakty na żywo z rodziną i znajomymi?
● W miarę możliwości realizuj zalecenia służb. Nawet jeśli my sami i nasi bliscy nie zachorujemy, możemy pełnić rolę nosicieli i przekazujących chorobę.
Co mogę zrobić, aby poczuć się ze sobą lepiej, siedząc cały czas w domu?
● Zapytaj siebie: „Czego brakuje mi, gdy jestem w domu?” Po określeniu tej potrzeby zastanów się, w jaki sposób możesz ją zrealizować. Jeśli nie przychodzi Ci nic do głowy, porozmawiaj o tym z życzliwymi osobami: rodziną, przyjaciółmi.
Co mogę zrobić, jeśli brakuje mi siły na realizowanie nowych celów, dokształcania się?
● Zapytaj siebie, jakie znaczenie ma dla Ciebie realizacja tych celów? Czy znaczenie to jest w pełni adekwatne? Czy realizowanie ich sprawia, że z jakiegoś powodu czujesz się gorzej? Jakie masz myśli związane z tą aktywnością? Kiedy znajdziesz odpowiedzi na te pytania, łatwiej zrozumiesz, dlaczego dążenie do tych celów może sprawiać Ci trudności. ● Opracuj plan działania, który w bardziej realistyczny sposób uwzględnia Twoje różne potrzeby.
Jak odzyskać poczucie czasu? Jak rozgraniczać pracę zdalną i odpoczynek?
● Wyznacz sobie dokładny harmonogram dnia, z określonymi, realistycznymi godzinami wstawania, posiłków, pracy i odpoczynku oraz zasypiania. Po kilku dniach prób jego realizacji stanie się on bardziej nawykowy.
Co zrobić, żeby przestać myśleć o pandemii przed zaśnięciem. Jak się zrelaksować i przestać myśleć?
● Gdy pojawią się takie myśli, potraktuj je wyłącznie jako myśli, które nie mają żadnej mocy sprawczej (podobnie jak fantazje o wygraniu w Lotto). Warto zdać sobie sprawę, że najprawdopodobniej poradzisz sobie z trudnościami, które Cię dotkną, więc nie musisz specjalnie skupiać się na myślach dotyczących martwienia się i możesz nie poświęcać im uwagi. To trudne, ale możliwe.
Jak rozmawiać z członkami rodziny o tym, że nie powinni wychodzić z domu dla własnego bezpieczeństwa? Jak namówić ich do odpowiedzialnego zachowania? Jak pomóc nastolatkom w radzeniu sobie z kwarantanną? Jak skłonić osoby współdzielące opiekę nad dzieckiem do bardziej odpowiedzialnych zachowań?
● Zapytaj, jakie mają pomysły i potrzeby. Jeśli to możliwe, uznaj je za ważne i negocjuj ich realizację w mniej ryzykowny sposób. Unikaj straszenia i zakazywania.
● W przypadku rozmowy z nastolatkami, warto uznać ich frustrację za naturalną i prawidłową. Jeśli sposób jej wyrażania jest trudny do zniesienia, można wyznaczyć precyzyjną granicę zachowań niedozwolonych. Oprócz tego można zachęcić dzieci, by same opracowały sposób radzenia sobie z napięciem, mieszczący się w wyznaczonych przez nas ramach.
● Jeżeli rozmowa z osobami współdzielącymi opiekę nad dzieckiem nie przynosi rezultatów, a działania tych osób narażają je na niebezpieczeństwo, w tej sytuacji istnieje podstawa do wezwania na pomoc służb (np. doniesienia, że nie są przestrzegane zalecenia).
Jak prowadzić terapię i leczenie psychiatryczne w okresie kwarantanny?
● Objawy zaburzeń psychicznych mogą ulec nasileniu i być niebezpieczne dla funkcjonowania i zdrowia. W razie niepokoju koniecznie skonsultuj się z lekarzem prowadzącym lub terapeutą. Pomyśl o terapii online.
Jak mogę być bardziej aktywny i realizować swoje zadania, nie mając pewności co do dalszego rozwoju sytuacji (sprawy związane z nauką, zawodowe)?
● Ogólny kształt sytuacji edukacyjnej lub gospodarczej nie zależy od nas. Dotyczy on całego społeczeństwa, więc decyzje o zmianach będą komunikowane z wyprzedzeniem i najprawdopodobniej dostosowane do realiów i ograniczeń. Zamiast martwić się tym, na co nie masz wpływu, skup się na sprawach, które realnie są od Ciebie zależne.
